Decennia lang werd asbest gezien als een ideaal (bouw)materiaal. Het was sterk, slijtvast, isolerend, brandwerend en bovendien goedkoop. Het materiaal werd gebruikt in dakbedekking, rioolbuizen, schoorsteenpijpen, bloembakken, warmhoudplaatjes, enzovoort. Maar inmiddels weet iedereen al jaren dat de asbestvezel een sluipmoordenaar is. Blootstelling kan tot zeer ernstige gezondheidsschade lijden, voorzichtigheid is dus geboden….zou je denken.
Op 13 september 2017 deed de Rechtbank Den Haag een uitspraak in een opmerkelijke zaak. De moeder van een loodgieter overlijdt na jarenlange blootstelling aan asbestvezels door het wassen van de bedrijfskleding van haar zoon. Hij stelt nu - als nabestaande - zijn voormalig werkgever aansprakelijk.
De vraag is of de werkgever aansprakelijk is voor haar overlijden? Kon de vrouw bij het wassen inderdaad in contact zijn gekomen met asbestvezels? En had dit voor de werkgever duidelijk moeten zijn? Had de werkgever daarom veiligheidsmaatregelen moeten treffen? Ook voor in dit geval de moeder die de was deed?
De (harde) feiten
* de moeder is overleden aan de ziekte maligne mesothelioom
* de zoon is tijdens zijn werkzaamheden als loodgieter regelmatig geconfronteerd met asbest
* van 1989 tot 1993 ging hij bij een confrontatie met asbest hiermee zelf aan de slag
* Na 1993 hing er in de kantine wel een briefje waar op stond “dat het bedrijf niet wil dat medewerkers nog met asbest zouden werken”
Collega’s bevestigen de werkwijze
Twee collega’s van de zoon verklaren als volgt:
” We gingen samen veel op pad. Ons werk bestond hoofdzakelijk uit het vervangen cv-ketels, geisers en het aanleggen van nieuwe waterleidingen. Wij werkten heel veel in kleine ruimtes, veelal op zolders en dan moest er vaak een afvoer door het dak worden aangelegd. In dat dakbeschot zat heel veel asbest en met een hamer maakten wij daar in een gat. Soms werd er met een waterpomptang nog wat bijgewerkt...”
”In die tijd moesten wij heel veel cv-ketels vervangen. Als we asbest tegenkwamen, ook kort na 1993, is er nooit tegen mij gezegd dat we daar niet meer aan mochten komen. Ook na 1993 moest het klusje gewoon afgemaakt worden. Er werden weleens stukjes afgebroken om de afvoerpijp passend te maken. Ik heb ook weleens voor 1993 rioleringspijpen gesloopt er werd dan een haakse slijper gebruikt en dat gaf heel veel stof. Ik kan mij niet herinneren dat er door de werkgever gewaarschuwd is voor het omgaan met asbest.”
Zij klopte de overalls uit
De zoon verklaart nog dat hij tot 1994 bij zijn ouders thuis heeft gewoond en dat zijn moeder (overigens ook nadat hij daar niet meer woonde) zijn was deed. Per week moesten er één à twee overalls van hem worden gewassen. Zijn moeder klopte die overalls uit voordat zij deze in de wasmachine deed.
De uitspraak van de rechter
De rechtbank neemt als vaststaand aan dat de zoon tijdens zijn werkzaamheden als loodgieter daadwerkelijk en in relevante mate is blootgesteld aan asbest.
De verplichting tot het treffen van veiligheidsmaatregelen strekt zich óók uit tot de moeder. De werkgever had er bij de door haar te treffen maatregelen rekening mee kunnen en moeten houden dat de werkkleding van haar werknemers door anderen zouden worden gewassen.
De verzekeringsmaatschappij van de werkgever dient de schade te vergoeden.
Heeft u tijdens uw werk ook te maken gehad met asbest? Bel Cure Letselschade voor advies of maak een afspraak.
Meer informatie over asbest vindt u ook op:
En wilt u asbest verwijderen, neem geen risico. Laat dit dan over aan specialisten zoals Veerkracht.
